In die donkere nacht was onze volwassen zoon overboord geslagen en in dichte mist verdrinkend op drift in een aanzwellende alles vernietigende storm terecht gekomen. Onze gezins-boot was lek geslagen, geen gaatje in de bodem, de bodem ontbrak intussen hélemaal. Volledig overspoeld, uitgeput en zonder hoop de donkere diepte inzakkend is het moment waarop we met een laatste ademteug Esther om hulp geroepen hebben. Ze heeft vanaf de eerste seconde gefungeerd als een vuurtoren met hoopgevend licht en ons als ouders de reddingsvesten uitgegooid waardoor we op eigen kracht met groeiende inzichten koers konden vinden richting het licht van de vuurtoren in een nieuwe veilige thuishaven. Wat we in die donkere nacht van onze ziel niet konden bevroeden gebeurde; onze zoon bereikte op eigen kracht zijn eigen nieuwe veilige thuishaven. Het land achter de branding zal nieuwe uitdagende ervaringen met zich meebrengen voor ons allemaal, wel met dát verschil dat Esther coördinaten heeft aangereikt die onze innerlijke rots in de branding uit de mist kan navigeren. Esther doet wat een vuurtoren ‘moet’ doen, ze blijft krachtig aan wal om zo verloren schepen naar de wal in een veilige haven te loodsen.